Asyż

Asyż nie byłby tym samym miejscem gdyby nie osoba świętego Franciszka. To za jego sprawą miejsce to osiągnęło międzynarodową sławę, a jego kult przyciąga szerokie rzesze pielgrzymów. Nawet teraz przybywając do Asyżu może się nam wydawać, że czas się tutaj zatrzymał w średniowieczu. Tym łatwiej więc wczuć się w klimat miejsca, którego ulicami podążał sam święty Franciszek.

Na Piazza Superiode di San Francesco znajduje się pomnik ukazujący świętego Franciszka na koniu. Jest to nawiązaniem do jego uczestnictwa w wojnie z Perugią. Wyprawa wojenna do Apulii stała się kamieniem milowym w jego życiu. Wtedy to miało miejsce jego nawrócenie. Późniejsze wizje, w których sam Chrystus powołał go do wielkiego dzieła – odbudowania kościoła San Damiano w Asyżu to moment przełomowy dla Franciszka. Popadnięcie w konflikt z ojcem, wyrzeknięcie się dóbr materialnych doprowadziły do tego, że rozpoczął życie ascetyczne. Jego filozofia życiowa sprawiła, że zaczęli się wokół niego skupiać uczniowie. Zaczęto ich nazywać franciszkanami oraz braćmi mniejszymi. Reguła powstałego za sprawą Franciszka zakonu została zatwierdzona w 1209 roku przez papieża Innocentego III.

Pielgrzymowanie po mieście świętego Franciszka najczęściej zaczyna od przejścia Bramą Św. Franciszka. Stąd już niedaleko do bazyliki pod wezwaniem św. Franciszka. Została ona wzniesiona w latach 1228-1253. Warto odwiedzić tak zwany kościół dolny. Znajdujące się w nim malowidła odnoszą się do życia świętego Franciszka. Warto zwrócić uwagę na fresk ukazujący jego wizerunek. Podobno jest to najwierniejsze przedstawienie postaci. Przybywający tutaj pielgrzymi zwracają uwagę na emanujące pogodą ducha oblicze świętego. Kościół ten jest obowiązkowym punktem wędrowania po Asyżu, ponieważ w podziemnej kaplicy złożono szczątki świętego Franciszka. Tak zwany górny kościół godny jest uwagi ze względu na freski, które ilustrują całe jego życie.

Święty Franciszek niewątpliwie przyczynił się (nieświadomie) do piękna materialnego Asyżu. Jednak pozostawił po sobie coś, co jeszcze bardziej przyciąga tu pielgrzymów – piękno duchowe. Filozofia życiowa świętego Franciszka przemawiała przez wieki do wielu pokoleń. Podkreślanie miłości Boga w stosunku do wszystkich Jego dzieci, pokora w przyjmowaniu cierpienia, braterstwo z wszelkim stworzeniem, pokora oraz, co bardzo ważne, radość z życia. Wciąż odnajdujemy nawiązania do filozofii świętego w literaturze, filmie, malarstwie. Chyba najłatwiej ją zrozumieć biorąc do ręki tomik poezji księdza Jana Twardowskiego. Franciszkanizm emanuje tu z każdej jego stronicy.